Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

(ΞΕ)ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ

Πριν λίγο καιρό άρχισα(με) το καθάρισμα.
Το σαλόνι του σπιτιού μας
(και λέω "μας" γιατί μένω με την μητέρα και τον παππού μου) έμοιαζε με αποθήκη. Τι αποθήκη δηλαδή, έμοιαζε σαν να είχε πέσει μέσα του ατομική βόμβα. Ήταν ακατάστατο και βρώμικο. Έτσι, έχοντας τελειώσει άλλες μικροδουλειές που χρειαζόταν το σπίτι, ήρθε η σειρά του σαλονιού. (Βλέπε πως σαλόνι σημαίνει το μεγαλύτερο και ωραιότερο συνήθως δωμάτιο του σπιτιού, που προορίζεται για την υποδοχή των επισκεπτών)
Έτσι αρχίσαμε να προσθέτουμε μερικά καινούργια έπιπλα, στην ουσία δυο βιβλιοθήκες και ένα καναπέ. Οι βιβλιοθήκες ήταν άσπρες αλλά τις βάψαμε καφέ, ώστε να ταιριάζουν με την γενικότερη διακόσμηση
(το ίδιο κάναμε και με το έπιπλο της τηλεόρασης). Σχετικά με τον καναπέ, αυτόν μας τον έδωσε μια θεια που από ότι φαίνεται και εκείνη καθάριζε ένα διαμέρισμα της. Με αυτόν τον τρόπο και λίγη καλή τύχη χρησιμοποιώντας άπλα αντικείμενα ξεκίνησε η "ανακαίνιση"( βεβαία δεν θεωρείται ακριβώς ανακαίνιση αφού τα πράγματα δεν ήταν διόλου καινούργια, αλλά μάλλον δεν έχει σημασία).
Στις βιβλιοθήκες τοποθετήσαμε ξανά τα κάθε λογής βιβλία και μερικά κεράκια εδώ και εκεί.
Ξεσκονίσαμε, σκουπίσαμε ,καθαρίσαμε και το "δωμάτιο" σιγά άρχισε να μοιάζει με ΔΩΜΑΤΙΟ. Ταχτοποιήσαμε το έπιπλο της τηλεόρασης καθώς και το τραπεζάκι του καφέ μπροστά από τον επίκτητο καναπέ και τις παλαιικές πολυθρόνες. Τοποθετήσαμε πάνω του μερικά κοχύλια μέσα σε ένα "σαν μπολ" και ξανά ορισμένα κόκκινα κεριά και μερικά μπεζ.
Στην άκρη πάνω δεξιά του δωματίου στο επιπλάκι με τα πολλά συρτάρια γύρισαν οι μισοοικογενειακές φωτογραφίες
(σας είπα μένω με τον παππού και την μητέρα μου).Ένα(μισό) στάδιο πριν τελειώσουμε βάλαμε μικρά καρφάκια ανάμεσα από τις δυο βιβλιοθήκες(ξέχασα να πω πως είχαν λίγη απόσταση μεταξύ τους) όπου πάνω τους τοποθετήσαμε τις λωρίδες από τζαμακια, στις οποίες βάλαμε την συλλογή από κοχύλια της μητέρας μου. Τον τοίχο, στον όποιο μπήκαν οι βιβλιοθήκες, τον είχαμε βάψει λίγο καιρό πριν κόκκινο μπορντο. Δίνει μια απόχρωση ζεστασιάς στο άχαρο δωμάτιο. Στο τελευταίο(σχεδόν) στάδιο στρώσαμε τις μοκέτες τις καθαρίσαμε και βάλαμε και τις κουρτινες. Και είπα σχεδόν γιατί στο τελευταίο στάδιο έρχονται λουλούδια στα βάζα. Πρώτη φορά βλέπω το σπίτι με αληθινά λουλούδια στολισμενο, οποτε ήθελα να τα αφήσω για το τέλος.
Θυμάμαι κάθε φορά που άδειαζα στο νιπτήρα του μπάνιου ένα ένα απο τα αρχαία, τολμώ να πω, μπουκάλια με αλκοόλ, στην ουσία άδειαζα- πετούσα και μια σάπια κατάσταση. Συνεπώς γινόμουν αυτόματα μια Ανώνυμη Αλκοολική που αποφασίζει να ξεκινήσει αποτοξίνωση.
Βέβαια δεν είχαμε τόσο πολλά μπουκάλια, ώστε να αφήσω και άλλες αναμνήσεις να χυθούν μέσα στο σιφωνι. Το αναφέρω αυτό καθώς πιστεύω πως υπάρχουν κάποιες στιγμές στην καθημερινή μας πραγματικότητα, που κάνουμε απογραφή των όσων πράξαμε. Δυο λέξεις που αρχικά μοιάζουν να έχουν μόνο ετυμολογική σημασία
(καθάρισμα-ξεκαθάρισμαα) , εγω τις παρουσιάζω μαζί διότι τελικά μοιάζουν άρρηκτα συνδεδεμένες, αλληλένδετες, γιατί κάπως έτσι συμβαίνει.
Κάθε φορά που αποφασίζουμε να κάνουμε μια αλλαγή ,που σίγουρα μας φτιάχνει, έστω και λίγο η για λίγο το κέφι, αύτη σηματοδοτεί και κάτι καινουργιο. Είτε αυτό είναι σημαντικό είτε όχι τόσο σημαντικό η απλά ασήμαντο. Κάθε τύπου αλλαγή συμφωνεί με κάτι καινούργιο. Έτσι κάποιες φορές αποφασίζεις να μην ξεκινήσεις κάτι καινούργιο άλλα να πετάξεις κάτι παλιό.
(μοιάζει πιο εύκολο αλλά οχι. δεν είναι). Δεν θα υπάρχουν κάθε φορά επιπλέον μπουκάλια. Αφού δεν μπορείς πάντα να έχεις την δυνατότητα να τα αφήσεις όλα να χαθούν. Όχι τόσο επειδή δεν θες.. Αλλά επειδή δεν μπορείς.

1 σχόλιο:

  1. Θαρρώ πως κάθε ανάλογο ξεκαθάρισμα οδηγεί σε μια κατάσταση γαλήνης, σε μια κατάσταση που νιώθεις πρώτον ανανεωμένος και δεύτερον αναπνέεις! Έχει τεράστια σημασία όσον αφορά το ίδιο σου το σπίτι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή