Όπα όπα.
Ας το πάρουμε απτην αρχή.
Ήταν Δευτέρα 30 Μαρτίου του 1992 και ώρα 9.05..
όταν γεννήθηκε μια αιθέρια υπαρξη...ΕΓΩ!
-Όπα παλι ρεεε , όπαααα!!!
-Τι μωρέ???
-Ε τι "τι μωρέ???"? Δεν το έπιανες και από την γέννηση του κόσμου?
-Οκ Οκ.. ίσως υπερέβαλα λίγο. Πάμε πάλι.
Ωραία,ας μην το πάρουμε από την αρχή.
Ας ξεκινήσω από κει που διαπίστωσα ότι
όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μου..
(όχι εντάξει αυτό δεν ισχύει
απλά πάντα ήθελα να χρησιμοποιησω αυτή την εκφραση!χαχ)
- Έλα ρε τελείωνεεεεε!
-Οκ Οκ είχα καιρό να γράψω και παρασύρομαι.Συγγνώμη.
Λοιπόν, που είχα μείνει?
α ναι!
Εκεί που προσπαθούσα να σας πω ότι δε ξέρω τι μου γίνεται.
Ναι βρε.Το ξέρω πως το διαπιστώσατε αυτό.
Με τους ανθρώπους γύρω μου δε ξέρω τι γίνεται..
Τι είναι τελικά καλύτερο?!
Να είσαι με κάποιον και να μην σε γεμίζει
η να είσαι μόνος και να νιώθεις κενός από την απουσία του?
**Τώρα υπάρχει λύση!!!!!
Γίνε και 'συ τώρα απρόσωπος!
Γίνε και συ ψυχοπαθής μαζί μας για λίγο.**
Και όταν έρθει η στιγμή από γκρι, να γίνεις και πάλι ..ροζουλής
Όταν αποφασίσεις ξανά να ανοιχτείς και να αισθανθείς..
Ίσως ξανασυναντήσεις ένα ακόμη άτομο που θα σε κάνει
να διαπιστώσεις 52478284929 βλακείες
που μπορούν να σε ξενερώσουν
και 1 καλό που θα σε κρατά κοντά του!
Νομίζω έρωτας λέγεται αυτό?
Ένα συνώνυμο, δηλαδή, της λέξης αυτής
μπορεί να θεωρηθεί και η απερισκεψία και η ηλιθιότητα??
Συγγνώμη που παρουσιάζω αυτή την έκφανση του έρωτα.
Συγγνώμη που φαίνομαι ξυνή και κακιά.Δεν είμαι.
Λυπάμαι που έχω καιρό να δω πασχαλίτσες και ροζ συννεφάκια.
Δεν ξέρω αν αυτό πονάει.
Δεν ξέρω καν αν το λέω αυτό τώρα για να απαλύνω τον πόνο.
Δεν ξέρω αν υπάρχει πόνος.
Έτσι λοιπόν απελπίζομαι κάθε φορά που προσπαθώ να δω τι νιώθω.
Και αποφασίζω όλη αυτή την απελπισία
να τη καταγράψω για να συνειδητοποιήσω τι παίζει με μένα.
θα πω λοιπόν ένα : είμαι τόόόόσο καλά(νομίζω)
και ένα : άντε σπάσε ρε μαλάκα!χαχχχαχ

ήταν ένα από τα πιο ακαταλαβίστικα ποστ μ :) yaay!
σι γιου αράουνντ βίτσιζ!