Μια παράνομη στιγμή

Ακούμπησες τα ακροδάχτυλα του χεριού μου, του παγωμένου μου χεριού.
Αμέσως ένιωσα ένα κύμα θερμότητας από τα δικά σου ακροδάχτυλα
να κατευθύνεται στα δικά μου και να εξαπλώνεται μαγικά σε ολόκληρο μου το κορμί!
Το βλέμμα σου ήταν τόσο δυνατό , που διαπέρασε το δικό μου !
Τότε έκλεισα τα μάτια μου και το άφησα να περιπλανηθεί στο κάθε μου σημείο..
Σε ένιωσα τόσο ζεστό την μικρή εκείνη στιγμή .. Παντού μέσα μου!
Το μόνο που θα έκανα είναι να δακρύσω και να τελειώσω γλυκά για σένα .
Μονάχα για σένα!
Σπρώχνοντας το χέρι σου προς το μέρος μου και έχοντας ζωγραφισμένο στο πρόσωπο σου ένα μισοχαμένο , πανέμορφο μειδίαμα με έκανες να καταλάβω
πως ήθελες να ενώσουμε τα δάχτυλά μας. Να ενώσουμε τα εγώ μας.
Το έκανα .Σταυρώσαμε τα δάχτυλα των χεριών μας! Και τότε έκατσες δίπλα μου.
Κάτι τόσο απλό..(?) Δεν ήταν όμως. Προηγήθηκε ένα μαγικό τελετουργικό.
Ένα τελετουργικό που με έκανε να νιώσω θυσία.
Μια θυσία που εσύ έκανες. Αλλά εγώ είχα δώσει την άδεια να γίνει.
Τώρα πλέον η θέρμη εκείνη δεν μπορούσε να φύγει από πουθενά , την φυλακίσαμε.
Έτσι απλά . Σαν να ήταν κάτι παράνομο. Περιφερόταν τώρα ολόγυρα μας. Μέσα μας.
Μου χάιδευες τα μπερδεμένα μου μαλλιά ενώ εγώ είχα το άλλο μου χέρι ακουμπισμένο στο πόδι σου. Κοιτούσαμε στο άπειρο σκούρο μοτίβο που μας περιέβαλε καθώς το πάθος έκανε βόλτες στους δρόμους των ονείρων μας.
Κανείς μας δεν μιλούσε. Μόνο υπήρχαμε και αισθανόμασταν.