- Δουλεύω για σας , κυρία πραγματικότητα , εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.
Επί καθημερινής βάσεως!
Μπορώ να έχω ένα ρεπό , παρακαλώ?
- Όχι βέβαια , δε μπορείς.
- Γιατί?
- Γιατί αυτό πρέπει να κάνεις.
Τέλος.
Ας κοιμάσαι λίγο παραπάνω. Έχεις τα όνειρα σου.
Πέρα αυτών , λυπάμαι . Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο !
Πρέπει να αντεπεξέλθεις στα καθήκοντα σου .
- Μα ξέρετε.. Έχω και αυπνία .......
Επί καθημερινής βάσεως!
Μπορώ να έχω ένα ρεπό , παρακαλώ?
- Όχι βέβαια , δε μπορείς.
- Γιατί?
- Γιατί αυτό πρέπει να κάνεις.
Τέλος.
Ας κοιμάσαι λίγο παραπάνω. Έχεις τα όνειρα σου.
Πέρα αυτών , λυπάμαι . Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο !
Πρέπει να αντεπεξέλθεις στα καθήκοντα σου .
- Μα ξέρετε.. Έχω και αυπνία .......
Πολύ ωραίο κείμενο! Πολύ πραγματικό, όνειρα ο μόνος τρόπος για να επιτύχεις την πολυπόθητη διαφυγή..και ο τρόπος αυτός είναι τόσο αβέβαιος ..αν σκεφτεί κανείς οτι ακόμα και αυτοί που κοιμούνται μερικές φορές δεν έχουν όνειρα και αν έχουν, πολλές φορές δεν είναι καν ωραία..πολυλογία.. : Ρ Τεσπα ωραίο κείμενο φωτεινή ! Keep Writting!
ΑπάντησηΔιαγραφήρεπο?ασε απο σεπτεμβρη.... ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ομορφο το κειμενο πραγματικα!
απο πανω αυτο που μιλησε ηταν τ PhD της Dr Στελλα ψαρουδακη/ποττερ? -_-
ψαρουδακη/ποττερ?
ΑπάντησηΔιαγραφήαχαχαχααχαχααχαχαχα
κοντευει να σαπισει το μπλογκ σου
ΑπάντησηΔιαγραφήελα να επανερχομαστε!